Jeszcze kilka lat temu Kraków zgodnie dzielił swoje życie restauracyjne pomiędzy szacowne Stare Miasto, a bezpretensjonalny Kazimierz. Przerzucenie przez Wisłę Kładki Bernatka wprowadziło nową energię w Stare Podgórze, powstały tam dobre restauracje, klimatyczne miejsca prowokowały do prowadzenia życia towarzyskiego.
Wydawało się, że rynek jest nasycony, że już nie jest w stanie powstać nic nowego, a jeżeli nawet powstanie to się nie przebije przez konkurencję, wszystkie ładne miejsca w mieście zostały już zajęte.
Jak w każdym mieście, to i w Krakowie były dzielnice nieatrakcyjne, ponure, brzydkie, bez szans i perspektyw. Takie miejskie Kopciuszki, poprzemysłowe i zabudowane reliktami minionej, komunistycznej niewrażliwej na piękno i dbanie o detale przeszłości. Takie było i Zabłocie, miejsce które straszyło i zniechęcało do bliższego poznania. Brzydoty tego miejsca nie była w stanie zakryć znakomita lokalizacja w symbiozie z brzegiem Wisły, bliskość Podgórza i Kazimierza.
Na Zabłocie się nie chodziło, bo się nie miało po co chodzić.
Pewnego dnia jednak kilku wizjonerów otworzyło szeroko dotychczas zamknięte oczy i zobaczyło że pod starymi dachami pofabrycznych zabudowań kryją się ogromne puste przestrzenie do zagospodarowania, że na ulicach rosną stare , piękne drzewa- w zapomnianej dzielnicy nie przeszkadzały nikomu, więc ocaliły życie.
Zabłocie stało się placem budowy, gdzie troskliwie zadbano, by stare mury wypełnić nową jakością, by pofabryczne hale przywrócić do życia, by dać mieszkańcom przestrzeń, rozmach, ale i swojskość, dobre emocje, ład przestrzenny i cudowną atmosferę małego miasteczka w centrum wielkiej metropolii.
Ludzie chcą tu mieszkać.
Zabłocie zyskało więc nowych mieszkańców, nie tylko lokalsów, ale i studentów, bo położone wcale nie w pobliżu większości uczelni i klasycznego zagłębia akademikowego, nadrabia swoją atmosferą, klimatem, knajpkami, pubami, piekarniami, kawiarenkami, bulwarami wiślanymi i świetną ofertą miejskiego transportu, szybkiego tramwaju i stacji kolejowej.
Stąd jest wszędzie blisko i tutaj łatwo się wraca.
Jest MOCAK I Fabryka Schindlera, pierwsze to współczesność i wrażliwość na sztukę, drugie to wojenna historia miasta.
Co chwilę otwierają się tutaj nowe restauracje, bary i kawiarnie. Na kawę chodzi się do Kawa Romanowicza, na kraftowe piwo do Nalej Se, a na lunch do Sweet Life.
Jest pokaźna baza mieszkaniowa w rosnących jak grzyby po deszczu apartamentowcach, ale jest i prywatny akademik, fantastyczne miejsce do mieszkania dla studenta- nowoczesny budynek w podrasowanym starym pofabrycznym, klimatycznym opakowaniu, duży i okazały, ale nie moloch, mający wszystkie najlepsze cechy akademika z jego życiem społecznym i towarzyskim i jednocześnie wszystkie najlepsze cechy samodzielnego mieszkania z jego komfortem, odrębnością i intymnością.
Prywatny akademik LivinnX powstał dla nowoczesnych, wymagających studentów. Takich, którzy oprócz miejsca do życia szukają także miejsca, gdzie spotkają nowych przyjaciół, miejsca gdzie mogą się bawić, oraz miejsca gdzie mogą się rozluźnić i zrelaksować. LivinnX to właśnie to miejsce, idealny miks życia studenckiego, a jego lokalizacja w odnowionej fabryce na zabłockiej ulicy Romanowicza wcale nie jest przypadkowa.
Zabłocie daje szansę każdemu, kto tylko je doceni- za rozmach, ale i swojski klimacik, za europejskość ulicy Romanowicza i za małomiasteczkowość ulicy Lipowej, za zapach świeżego chleba z rzemieślniczych piekarni i zapach świeżo mielonej kawy, która studenci mogą złapać w drodze na uczelnie.
Jest to miasto w mieście, samowystarczalna miejska zdrowa tkanka, wyjątkowa i pełna ludzi- młodych wiekiem, duchem i o szerokich horyzontach.
Zabłocie nie ogranicza, daje wolność najlepszego wyboru, daje wybrać siebie, a akademik LivinnX pomaga studentom żyć w miejscu, które zostało stworzone do budowania społeczności.
Stare dzielnice Krakowa nie mają już wyłączności na miejsca do mieszkania, dobre restauracje, gastronomiczne miejscówki, najlepszą kawę. Zmiana zaskoczyła stary porządek. Narodził się wielki konkurent, tym bardziej niebezpieczny, że przyciągający młodych ludzi, a magnes Zabłocia działa dzięki nieodpartemu urokowi popartemu praktycznymi aspektami życia codziennego.
Tu jest wszystko co do życia jest potrzebne.
Na Zabłociu się żyje, z przerwą na zajęcia na uczelni.
Chce się tu być, bo tu tętni życie, to tu się wyznaczają nowe miejskie gastronomiczne trendy, to tu można z sennej ulicy Lipowej przejść w gwarną ulicę Romanowicza i mieć wszystko, czego student zapragnie na wyciagnięcie ręki – a na uczelniane zagłębie na Alejach dojechać tramwajem w kilkanaście minut.
