Organizatorzy Fundacja „Maximum” i Fundacja Dom Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie oraz Małopolski Salon Sztuk zapraszają do Szafirowej Pracowni Stanisława Wyspiańskiego na niezwykłą wystawę „Primadonna & Święta” nawiązującą do starożytnej koncepcji Świętej Ladacznicy oraz idei wybitnego teoretyka i praktyka teatru, założyciela „Teatru Laboratorium” Jerzego Grotowskiego, który podzielił aktorów na świętych i ladacznice.
Ów archetypowy obraz kobiety, która osiągnęła głęboką unię z wewnętrzną boginią miłości zostanie zobrazowany w asamblażach i instalacjach artysty Dario Pietro-Santis nawiązujących do operowych postaci Turandot, Tosci, Elisabeth, Halki, Madama Butterfly, Normy, Karmelitanki z dzieł Pucciniego, Wagnera, Moniuszki, Belliniego, Poulenca.
Artysta utożsamia postać sceniczną z emploi Primadonny, na plan pierwszy wysuwając nie głos, tessiturę czy umiejętności wokalne, ale plastyczną i sceniczną wizję roli.
W asamblażach dyskretnie zakamuflowana jest więc aluzja do „żywych i martwych” Primadonn, które swoją sceniczną kreacją przekazały swoiste imago aeternum ( z łac. „wieczny obraz”), który ożywa w specyficznej trójwymiarowej perspektywie oraz zamierzonym kiczu.
Portrety i asamblaże Primadonn wpisują się w nurt sztuki trash-art, nowojorski junk-art czy
brut-art, gdyż nierzadko swoją genezę wywodzą ze znalezionych w kostiumeriach, operowych magazynach i zwyczajnie na śmieciach i targowiskach elementów garderoby primadonn (jak: peruki, trzewiki, pończochy, staniki, nuty, dessous, boa, biżuteria) czy teatralnej scenografii.
Artysta, Dario Pietro-Santis, pragnie w ten sposób oddać hołd sztuce solistycznej polskich
i światowych Primadonn, uwypuklając ich podwójną rolę nie tylko na scenie, ale i w życiu.
„Moje primadonny odnalazłem na śmietniku, aby postawić je nie na nocniku, ale na świeczniku. Nawet ze spróchniałej deski do prasowania uczyniłem primadonnę, która co prawda nie śpiewa, ale po cierpliwym czekaniu uraczy nas niemą arią z sanktuarium owidiuszowej metamorfozy, w którym Apollo i Dionizos żyją w zgodzie, przekazując prawdę o dualności, swoistej bipolarności ludzkiej egzystencji, jej ulotności zatrzymanej w wieczności, świętości zanurzonej w niskim astralu ziemskości, sztuki w kiczu, a kiczu w sztuce” – ewokuje.
Artysta pragnie wydobyć w dychotomicznym zestawieniu sacrum i profanum, ową duchową stronę (poza)scenicznego erotyzmu, zmierzając w poszukiwaniu autotranscendencji, która pozwoliłaby przekroczyć różnice między umysłem a ciałem, między rozumem a najbardziej archaicznymi emocjami, między sztuką a kiczem, wielkością i małością.
Tak oto możliwa jest duchowa metanoja, transfiguracja materii i ducha.
Żyjemy w kulturze, która rozdzieliła ciało i seksualność od Transcendencji i duchowości.
W operowych postaciach scenicznych przechowywane są dawne wzorce z czasów, kiedy seksualność była uświęcona. Owe psychiczne wzorce, a zarazem potężna wewnętrzna energia, dostępne są dla świadomości jako obrazy archetypowe, nie tylko urealniające się w słynnych ariach i leitmotywach, ale właśnie w obrazach, asamblażach, instalacjach. Są one uniwersalne dla ludzi na całym świecie
i często nieświadomie dają o sobie znać.
Asamblaże i instalacje „Primadonna & Święta” to właśnie jeden z ważnych archetypów
i wewnętrznych aspektów kobiecości (połączonej ze świętością) oraz wewnętrzne, nierozdzielne połączenie pomiędzy erotyką i duchowością, a zarazem wezwanie do odkrycia w sobie emanacji boskości, wolności, radości, a zwłaszcza żywotności, owego bergsonowskiego élan vital w tych smutnych czasach hiperinflacji, wojny, zarazy i śmierci.
O projekcie:
Idea Małopolskiego Salonu Sztuk w „Szafirowej Pracowni” Wyspiańskiego grawituje wokół klimatów młodopolskich oraz motywów: Artysta i sztuka, Ludomania, Miasto, Miłość, Natura, Synteza Sztuk, Kicz i Artyzm. Projekt nawiązuje do tradycji krakowskich salonów artystycznych, gdyż jego prapremiera ma miejsce w miejscu magicznym „Szafirowej Pracowni” Wyspiańskiego na rogu ul. Krowoderskiej 79 i Alei Trzech Wieszczów w Krakowie – Mieście Literatury UNESCO.
W ramach projektu zostanie zorganizowana wystawa „Primadonna i Święta” z udziałem artystów literatów krakowskich oraz wernisaż i warsztaty kreatywności.
Projekt wzbogaca ofertę kulturalną poprzez realizację działań kulturalnych, animacyjnych, artystycznych chroniących dziedzictwo kulturalne Małopolski; rozwija kompetencje kulturowe mieszkańców Małopolski poprzez edukację kulturalną i animację kultury; utrzymuje tożsamość lokalną, regionalną i narodową; kultywuje ideę Małopolski wielokulturowej, swoją troską otaczając artystów z różnych kręgów w procesie dialogu, poprzez swój uniwersalizm otwierając się na wymiar światowy i ponadczasowy.
Wernisaż wystawy miał miejsce w dniu św. Katarzyny, 26 listopada w Krakowie. Finisaż zaplanowano na Dzień Zakochanych.
